بدن در مطالعات فرهنگی

مطالعات فرهنگی نظریه و عملکرد(1)

برای مقایسه فرهنگ و گفتگو محدودیت هایی وجود دارد. دلالت های عموماً درک شده «گفتگو» می تواند ما را به سمت ترجیح صدا بر اجرا، امر بیانی در امر بصری و سخن پیش از بدن سوق دهد. در واقع، ابژه ها و فضاها به عنوان بخش مهمی از تحلیل های فرهنگی، در خطر محو شدن از دید هستند.

]ابژه = object  = سوژه = که بر باورها، ارزش ها و انگیزه های مشترک بنا شده است.[

ضرورت داشتن بدنی قابل قبول، خوش فرم و سالم امروز دیگر فقط به حوزه های سلامت و زیبایی شناسی تعلق ندارد، بلکه به حوزه داوری اخلاقی نیز سرایت کرده است. امروزه داشتن نوع درستی از بدن نه تنها به ظاهری خوش سلیقه و دلپذیر یا حتی طول عمر مربوط می شود، بلکه به فضلیت اخلاقی نیز مربوط شده است.

تغییر بدن از طریق مد و تزتین بدن، تبدیل به بخش مهمی از پروژه هویتی شده است.

فوکو معتقد است ساخت بدن به  دوسویه بدن شخصی و بدن در عرصه اجتماعی ارتقاء یافته است.

بطور سنتی بدن قلمرو علم بوده است. با این حال در دوران اخیر بدن به قلمرو مهم تحقیق در مطالعات فرهنگی تبدیل شده است.

برایان ترنر ادعا می کند که ما در جامعه ای تنانه زندگی می کنیم، یعنی جامعه ای که در آن «مسائل سیاسی و فردی اصلی»، هر دو حول محور بدن شکل می گیرد و از طریق آن بیان می شود.

رژیم های تغذیه، ورزش و جراحی های زیبایی شاهدی بر قدرت انضباطی گفتمان هایی هستند که با موفقیت ما را به شکل دادن و زیباسازی بدن برای متناسب شدن هنجار های فرهنگی تشویق می کنند.